Veel van de Basotho leven niet op een vaste plek maar trekken te paard met hun grote kuddes door de bergen op zoek naar groene weides voor het vee om te grazen. Het land is zo onherbergzaam dat tot de dag van vandaag veel van het land allen per paard is te bereiken. De Basotho zijn echte paarden meesters en hun liefde voor paarden is groot.

Onder het Basotho volk geld een duidelijke ere code, je helpt elkaar! Het leven in de hoge bergen is soms gevaarlijk en elkaar tot steun zijn is een vanzelfsprekendheid.

In de stam heeft ieder z’n eigen rol, er is een shamaan en een medicijnman en een vertrouwenspersoon, de Moitshepi. Het is de taak van de Moitshepi om te luisteren en te ondersteunen bij problemen in de stam.

Lesotho kent een hele rijke weef “industrie” en elk kleed verteld weer een ander verhaal. Vaak word een kleed gemaakt wat past bij de familie. De kleden die in Lesotho gemaakt worden zijn ook geliefd ver buiten de grenzen. Het krijgen van een kleed is een belangrijk moment voor jonge mannen en vrouwen. Als ze jong zijn dragen ze een Moholobela kleed en als ze volwassen worden en na een inwijdingsceremonie mogen ze een Lekhokolo kleed dragen. Veel van de nomadische Basotho dragen deze kleden tot op de dag van vandaag nog steeds vooral als ze in de bergen zijn waar het flink koud kan zijn.

Het nationale symbool van Lesotho is de Mokorotlo ook wel bekend als Basotho hoed. Het is een rieten gevlochten hoed die door veel mensen word gedragen. Deze hoed is ook te zien op de vlag van het land.